ویژگیهای یک پرستار خوب

همواره به دلایلی در زندگی مجبور هستیم از افرادی دعوت کنیم تا به انجام برخی امور در منزل‌مان بپردازند. پرستار کودک، نظافتچی، باغبان و پرستار.

اجرای درست فرامین پزشک مهم‌ترین وظیفه یک پرستار در خانه است. پزشک مسئول معاینه، تجویز دارو و کنترل علائم و نشانه‌های تشدید یا بهبود بیماری است و این بیمار، خانواده و اطرافیان او هستند که باید از فرامین پزشک تا بهبودی کامل پیروی کنند. خطرناک‌ترین موقعیتی که می‌تواند پیش بیاید، این است که یک پرستار احساس کند از دکتر بیشتر یا بهتر می‌داند. پرستار هیچ‌گاه حق ندارد اظهارات و دیدگاه های خود را بر فرامین پزشک ارجح بداند. از جمله موارد خطرناک دیگر در مراقبت از بیماری‌های خاص، خواب‌آلودگی و خواب سنگین است.

این خیلی مهم است که پرستار با کوچکترین صدا یا تماس از خواب بیدار شود. پرستار باید سعی کند این قابلیت را در خود تقویت کند؛ چرا که علاج واقعه را باید قبل از وقوع کرد و چه بسا یک چرت کوتاه در یک لحظه بحرانی، حوادث ناگواری را به وجود می‌آورد. مراقبت دقیق و هوشیاری از دیگر وظایف یک پرستار ششدانگ است. یک لحظه کوتاهی ممکن است باعث شود بیمار از روی تخت بیفتد یا ممکن است در موارد جدی تر از روی پله یا بالکن به زمین بیفتد. حتی ممکن است پتو از روی بیمار کنار رود و سرما بیماری را تشدید کند.

به هر حال همان‌طور که در کشتی وظیفه محافظت از مسافران و اثاثیه آنها به عهده ناخدا است، در خانه نیز وظیفه مراقبت از بیمار به عهده پرستار است.

اگر نیاز است چندین دارو و قرص در ساعات مشخص و به اندازه‌های معین به بیمار خورانده شود، بهتر است پرستار به جای اعتماد به حافظه خود، مطالب را یادداشت کند و بعد از دادن دارو روی برگه علامت بگذارد تا علاوه بر اطمینان از انجام وظیفه در دادن گزارش به پزشک نیز کار به سهولت انجام گیرد.

از دیگر موارد مهم در اتاق بیمار رعایت سکوت و حفظ آرامش بیمار است. صحبت کردن با صدای بلند، ا یجاد سر و صدا با کفش هنگام راه رفتن، ایجاد سروصدا با حرکت دادن صندلی گهواره‌ای، استفاده از رادیو و تلویزیون با صدای بلند، بستن و باز کردن محکم درها و پنجره‌ها، تاکردن و تکاندن لباس‌‌ها با سر و صدا، صحبت با تلفن با صدای بلند و بالاخره زنگ نامناسب در منزل و زنگ تلفن و موبایل،‌ از مصادیق ایجاد مزاحمت و برهم خوردن آرامش در اتاق بیمار است.

از سویی پچ‌پچ کردن یا درگوشی صحبت کردن و روی پنجه پا حرکت کردن نیز در اتاق بیمار توهین‌آمیز است.

غذاها یا نوشیدنی‌های بیمار ملاک دستور پزشک است و پرستار نباید از بیمار سؤال کند که چه غذا و یا نوشیدنی را دوست دارد بلکه باید طبق دستور پزشک عمل کند.



ویژگی‌های یک پرستار ممتاز

عطوفت و مهربانی، شعور بالا، محتاط بودن، هوشیاری‌، ساکت بودن (انجام کار بدون سر و صدا)، فرز و چالاک بودن و شاد بودن از مولفه‌های یک پرستار خوب به شمار می‌رود. علاوه بر موارد مذکور پرستار باید از نظر فنی و پزشکی نیز در کار خود مهارت داشته باشد تا بتواند وظایف خود را به نحو احسن انجام دهد.

صبر و تحمل: همدردی با بیمار در کاستن رنج بیمار مؤثر است. صبر بهترین ابزار در نگهداری از بیمار است. صبر و همدردی چیزی است که افراد خودخواه ندارند و با پول هم قابل خریداری نیست بلکه فقط از عشق و مهربانی قلبی حاصل می‌شود.

درک و فهم بالا: داشتن شعور و درک و فهم بالا این توانایی را به پرستار می‌دهد تا اصول و مقدمات نگهداری بیمار را به خوبی فراگیرد و در موقعیت‌های مختلف به کار ببندد. احتیاط: ضرورت احتیاط نیز بر همگان آشکار است. کسی که بدون توجه به دستور پزشک یا نوشته روی شیشه دارو به بیمار دارو می‌دهد، یا به جای 10 قطره، 20 قطره به بیمار می‌دهد. در واقع صلاحیت خود را زیر سؤال می‌برد.

چالاک بودن: مهارت داشتن و چالاک بودن نیز از موقعیت‌ها و شرایط لازم در انجام هر کاری است در اتاق بیمار هم‌چنین موقعیتی لازم است. هرچند چالاک بودن در انجام همه امور ضرورت محسوب نمی‌شود ولی بی‌شک نداشتن این خصیصه باعث بروز آسیب‌ها و گرفتاری‌هایی می‌شود. افراد زیادی وجود دارند که در کارشان مهارت و تخصص زیادی دارند ولی به علت دست و پا چلفتی بودن همواره مشکلاتی پدید می‌آورند.

شادی و سرزندگی: اتاق بیمار باید مملو از شادی و طراوت باشد. شادی همانند نور خورشید لذت‌بخش است و بدون اینکه به کسی آسیب برسد، همه از آن بهره‌مند می‌شوند. دیدن یک صورت محزون یا شنیدن صدای محزون در اتاق بیمار جایی ندارند؛ چرا که در اتاق بیمار به اندازه کافی رنج و غم وجود دارد و افزودن غم و ناراحتی به این فضا باعث تشدید بیماری فرد می‌شود. بنابراین همه باید تلاش کنند که امید به آن محیط برگردد. یک ضرب‌المثل قدیمی می‌گوید: هرجا زندگی هست، امید هم هست. رعایت نظم و بهداشت: تمیز نگهداشتن اطراف بیمار و توجه به گرما و سرمای (دمای) اتاق از جمله موارد مهم در نگهداری بیمار است. در اطراف بیمار هیچ چیز کثیف نباید وجود داشته باشد. البته روزی چند بار جارو کردن و ایجاد سر و صدا هم توصیه نمی‌شود. بهتر است رفت و روب با یک دستمال مرطوب انجام شود و یا قبل از نظافت بیمار را به اتاق دیگری منتقل کنیم.

در پایان ذکر این این نکته ضروری است که صحبت در مورد علائم بیماری (مگر با پزشک)، مرگ و میر دیگران، تشابه علائم بیماری فرد با دیگران و مقایسه‌کردن افراد در اتاق بیمار کاری نادرست است. چنین صحبت‌هایی در نزد بیمار بخش‌های دیگر مغز را که درگیر مرمت و بازسازی کلی بدن هستند، درگیر بیماری می‌کند و باعث تشدید بیماری یا بروز افسردگی در فرد می‌شوند.