امروزه بسیاری از افراد از اینکه در دانش انگلیسی تسط کافی ندارند ، نگران آینده علمی خود و فرزندان خود هستند و همواره از معلمین و اساتید زبان انگلیسی می پرسند برای یادگیری زبان انگلیسی چه باید بکنیم؟
ذکر این نکته ضروری است یادگیری هر مهارت یا دانش با دیگری تفاوت دارد. به عنوان مثال یادگیری دانش رانندگی در کمتر از یک دقیقه امکان پذیر است و فردی بعد از یک دقیقه آموزش قادر خواهد بود خودرو یا وسیله نقلیه را به حرکت در آورد ولی برای کسب مهارت رانندگی سال ها وقت و کسب تجربه فراوان نیاز است. آموزش شنا در 10 جلسه امکان پذیر است و فرد بعد از 10 جلسه قادر خواهد بود شنا کند و به اصطلاح گلیم خود را از آب بکشد ولی کسب مهارت و شناگر شدن ، نیاز به سال ها تمرین و ممارست دارد. اما یادگیری زبان انگلیسی یک فرآیند ذهنی پیچیده است و یادگیری آن ، به مولفه ها و فاکتور های زیادی بستگی دارد و این مولفه ها یاد دادنی نیستند و به عبارتی یاد گرفتنی و اکتسابی هستند.
 آنچه که مسلم است این است که ، به دلایل مختلف از جمله شلوغی کلاس های درس در مدارس ، به کار گرفته نشدن دانش انگلیسی در زندگی روزمره ، فرار بودن مطالب انگلیسی و عدم احساس نیاز به کاربرد زبان در سطح جامعه ، باعث شده تا مهارت به کار گیری و استفاده از زبان ، توسط  دانش آموزان و حتی افراد با سطوح علمی مختلف ،  بسیار کم و در مواقعی ناچیز باشد ، تا جایی این افراد حتی قادر نیستند خود را به زبان انگلیسی معرفی کنند یا با یک توریست چند کلامی صحبت کنند.
     اما زمانی که همین افراد به دانش انگلیسی احساس نیاز پیدا می کنند ، مثلا برای استفاده از اینترنت ، شرکت در آزمون های فوق لیسانس یا اعزام به خارج ، تحصیل در خارج از کشور ، مسابقات ورزشی و داوری ،  ترجمه و ... در صدد رفع این نیاز - آنهم به صورت فوری -   بر می آیند و علاوه بر تلاش در یاد گیری سریع زبان ، سعی می کنند انگلیسی را با رویکرد مثلا داوری یا اینترنت بیاموزند که صد البته راه به جایی نمی برند چرا که مشکل در جای دیگری نهفته است و آن عدم آشنایی با زبان عمومی و به عبارت کلی دانش انگلیسی است و نمی توان دانش انگلیسی را با رویکرد اینترنت آموخت چرا که این دو مطلب ،  دو مقوله و دو دانش جداگانه  هستند و هیچ ارتباطی هم با هم ندارند و این شبیه یادگیری زبان فارسی از طریق جغرافی یا ریاضی خواهد بود!
البته این افراد همیشه در یادگیری زبان سعی می کنند راه های کم هزینه و میانبر را پیدا کنند که این کار را برایشان بیشتر دشوار می کند تا جایی حتی برخی از آنها ، نسبت به یادگیری زبان ناامید می شوند و عطای این کار را به لقایش می بخشند.
بنابراین برای استفاده از اینترنت یا شرکت در دوره های بین المللی داوری یا ادامه تحصیل در خارج از کشور ، باید به یادگیری دانش انگلیسی پرداخت و حلقه های مفقوده و قطعات گم شده جورچین زبان انگلیسی  را پیدا کرد و به هم وصل کرد . پس از یاد گیری زبان و تسلط به زبان خارجی در حد نسبی و آشنایی با مقدمات و اصول زبان انگلیسی فرد باید علاقه مندی یا نیاز خود  را نیاز خود را مطرح سازد و در آن حوزه به کسب مهارت بپردازد.
پر واضح است که این حلقه های مفقوده ، در هر شخص با دیگری تفاوت دارد و بالطبع نوع آموزش هر فرد باید بر اساس میزان داشته ها و میزان عدم آگاهی از مطالب عمومی باشد و در آموزش زبان بررسی و مورد توجه قرار دادن علوم تخصصی کاری علمی و منطقی نیست.  
لذا برای یادگیری زبان انگلیسی ، فقط و فقط به یادگیری زبان انگلیسی مهم است  و هیچ مقوله دیگری را نباید در این فرآیند دخالت داد. بعد از یادگیری زبان ، نوبت یادگیری و تلاش در حیطه مورد نظر فرا می رسد و فرد می تواند  بدون دغدغه می توانید در آن زمینه فعالیت خود را شروع کند.
توجه داشته باشید که یادگیری توامان دو رشته جدا از هم ، آن هم به زبان انگلیسی کاری نشدنی یا بس دشوار خواهد بود. بنابراین توصیه ما به شما این است برای شرکت در آزمون سراسری ، شرکت در آزمون رشته زبان انگلیسی ، آزمون های اعزام به خارج  ، ادامه تحصیل در خارج از کشور و ... نیازی به شرکت  در کلاس های مخلتفی که به این منظور تشکیل می شود ، نیست چرا که بدون داشتن پیش زمینه و پیش نیاز ، توفیق چندانی حاصل نمی شود. بهتر است ابتدا دانش انگلیسی فرا گرفته شود  ، سپس در صورت نیاز ، از  کلاس های مربوط به آن مهارت استفاده شود.البته اگر فرد  درست به مفهوم دانش انگلیسی پی برده باشد ، شاید نیازی به شرکت در این کلاس ها هم نباشد و خود فرد بتوانید از پس کار بر آید.
آموزش زبان عمومی
چهار مهارت در زبان انگلیسی وجود دارد که تسلط نسبی به آنها باعث می شود ، شما از دانستن زبان خارجی لذت ببرید و این دانش جهانی را در مقاطع مختلف یا حوزه مورد نیازی کاری خود به کار ببرید.
الف) خواندن               ب) نوشتن                    ج)صحبت کردن                د) گوش کردن
این چهار فاکتور زیر بنای یادگیری زبان انگلیسی می باشند و همانطور که می بینید در هیچ کدام از این فاکتور ها ، اینترنت ، کلاس های داوری ، آزمون های اعزام به خارج و ... محلی از اعراب ندارند و نمی توان آنها را با رویکردی متفاوت آموزش داد.
نکته حایز اهمیت بعدی ، مدت زمان یادگیری دانش انگلیسی می باشد که قدر مسلم این زمان از هر فرد به فرد دیگری تغییر می کند و به مولفه های مختلفی بستگی دارد از جمله : میزان آگاهی و تسلط فرد زبان آموز به دانش انگلیسی ، مدت زمان اختصاص یافته در شبانه روز ، استعداد ذاتی فرد ، سن زبان آموز و علاقه و بسیاری موارد دیگر که پرداختم به آنها از حوصله این بحث خارج است.
بنابراین ادعای برخی افراد در مورد آموزش زبان در مدت زمان معین ، یک ادعای غیر واقعی است و مدت زمان یادگیری زبان در افراد متفاوت است.
ممکن است فردی مهارت خواندن را سریعتر از نوشتن بیاموزد و فرد دیگری مهارت صحبت کردن را سریعتر از نوشتن بیاموزد و همه این موارد به تفاوت های فردی  در افراد بستگی دارد و ادعای آموزش زبان در مدت زمان معین را زیر سوال می برد.
از کجا باید شروع کنیم ؟     
یکی از دلایلی که افراد علی الخصوص افراد بزرگسال در یادگیری زبان توفیق چندانی حاصل نمی کنند ، عدم رعایت سلسه مراتب و پیدا نکردن حلقه های مفقوده در میزان تسلط و آگاهی خود به زبان انگلیسی ، می باشد.
به این معنی که فرد برای یادگیری زبان – بدون توجه به داشته ها و دانسته های خود –  حرکت می کند و به جای قدم گذاشتن روی پله اول از پله های بعدی شروع می کند که این کار را بسیار دشوار و در بیشتر موارد ناممکن می سازد.
همانطور که برای ساخت یک خانه باید ابتدا پی و دیوار ها را بسازیم و سپس سقف خانه را و نمی توانیم ابتدا سقف را بسازیم و سپس پی و دیوار ها ، در یادگیری زبان هم باید سلسله مراتب رعایت شوند و آموزش بدون توجه به مرتبه و موقعیت شغلی ، سن ، مدرک تحصیلی ، نمره زبان و ... شروع شود و با گرفتن یک آزمون تعیین سطح ، میزان مهارت فرد شناسایی و اندازه گیری شود و آموزش متناسب با وضعیت ایشان آغاز شود.

 آشنایی با حرف ، واژه ، کلمه ، عبارت ، جمله ، پاراگراف و متن
 آشنایی با قواعد کاربردی زبان از طریق متن و گفتار
 استفاده همزمان از کتاب ، فیلم ،  رایانه و  اینترنت در آموزش
 تقویت مهارت شنیداری و نوشتاری
با رعایت موارد فوق روند یادگیری زبان تسریع شده و نیازی به پرداختن و اتلاف وقت در سایر زیر شاخه های زبان نمی باشد و فرد می تواند با وقت گذاشتن روی این فرآیند ، در مدت زمان معین ( با توجه به استعداد و میزان تمرین روزانه ) دانش زبان را فرا بگیرید.