مجلس شورای اسلامی در بررسی بند «ی» ماده 24 از فصل دوم برنامه پنجم توسعه با پذیرش دانشجوی پولی در دانشگاههای دولتی بدون آزمون ورودی موافقت کرد. اعتراض نمایندگان مخالف مبنی بر تغایر این مصوبه با قانون اساسی نیز راه به جایی نبرد. هماکنون سالانه یک میلیون و دویست هزار دانشجو در دانشگاههای دولتی، پیام نور، علمی ـ کاربردی، غیرانتفاعی و آزاد پذیرفته میشوند که این تعداد بیش از فارغالتحصیلان سالانه دبیرستانهاست. مدیرکل بورس وزارت علوم گفت هماکنون 200هزار صندلی خالی در دانشگاههای غیرانتفاعی وجود دارد که داوطلبی برای نشستن بر آنها نیست. از زمانی که ظرفیت دانشگاهها کمتر از یک دهم داوطلبان بود تا اینک که 200هزار صندلی خالی مانده است، بیش از چند سال نمیگذرد. به نظر میرسد مسئولان، مسأله کمبود ظرفیت دانشگاهها را چنان ضربتی حل کردهاند که به یکباره کمبود دانشگاه به کمبود دانشجو بدل شده است. اینک نهتنها مفهوم رقابت برای ورود به دانشگاه از بین رفته که اساساً مفهوم درس خواندن نیز به کلی زایل شده است به شکلی که اگر کسانی در دبیرستان نمره قبولی نیاورند و با تکماده دروسی را بگذرانند، میتوانند در رشته تخصصی همان دروس وارد دانشگاه شوند. چنانچه بپذیریم این فارغالتحصیلان دانشگاهی از فرصتهای برابر شغلی بهرهمند و در مصادر مدیریتی و تخصصی مشغول کار شوند، آنگاه فاجعهای عظیم رخ خواهد داد که معلوم نیست چه کسی جوابگوی آن است و چه جوابی میتوان برای آن داد. چه، اساساً بنابر جواب ندادن گذاشته شده و مصداق بارز آن جواب ندادن همین دانشجویان به سؤالات آزمون ورودی و پذیرفته شدن آنان در رشتههای دانشگاهی است. نگاه کنید: کارنامه برخی پذیرفتهشدگان در آزمون سراسری دانشگاهها در سال جاری(واحد نمرات به «درصد» است) مبنای نمرات فوق از 20 نیست، بلکه از 100 است و واضح است که هیچ «حدنصابی» برای پذیرفته شدن در کار نیست. به طوری که میبینید برخی از پذیرفتهشدگان، نمرات دروسشان صفر یا حتی منفی است اما پذیرفته شدهاند! شاید برخی بگویند این رشتهها خیلی حیاتی نیستند و با محاسبه و کیفیت سرو کار ندارند و به جان انسانها آسیبی نمیزنند. اگر این طور میپندارید به جدول زیر نگاه کنید: کارنامه برخی پذیرفتهشدگان رشته ریاضی ـ فنی در آزمون سراسری امسال (نمرات به درصد است) ممکن است در نگاه اول باورکردنی به نظر نرسد، اما واقعیت دارد. به عبارت دیگر، صرف داوطلب بودن در این رشتهها به منزله ورود است که پس از مدتی به دریافت مدرک دانشگاهی میانجامد! موضوع از این هم غمانگیزتر است. در رشتههای غیرمحض مانند پزشکی، نمره داوطلب بر اساس دروس مرتبط از جمله فیزیک و شیمی و زیستشناسی محاسبه میشود، اما در رشتههای محض نظیر فیزیک یا شیمی ملاک اصلی باید نمره همان درس باشد. حال، بد نیست، به طور مشخص نگاهی به کارنامه برخی رشتههای «محض» بیندازیم. کارنامه برخی قبولشدگان در رشته ریاضیات (کارشناسی) در آزمون سراسری (نمرات به درصد است) (لطفاً به نمره درس ریاضی توجه خاص کنید) کارنامه برخی پذیرفتهشدگان آزمون سراسری در رشته فیزیک اتمی (نمرات به درصد است. به نمره درس فیزیک توجه خاص کنید) اشتباه میکنید اگر به این آمار اعتماد نکنید. چون این آمار توسط این دانشجویان تهیه نشده است. فارغالتحصیلان رشته «آمار» این دانشگاهها هنوز در راهند. دانشجویانی که با این نمرات در رشته «کارشناسی آمار» قبول شدهاند: دقت کنید! کارنامه برخی قبولشدگان در رشته «آمار و کاربردها» در آزمون سراسری امسال لطفاً به نمره درس ریاضی توجه خاص کنید باور کردنی به نظر نمیرسد؟ اما میتوانم اینجا صدها جدول ارائه دهم از وضع هزاران پذیرفته شدهای که با نمراتی چنین حیرتانگیز (صفر و زیرصفر) وارد «آنچه دانشگاه مینامندش» شدهاند. واقعاً چرا این اتفاق افتاد؟ شاید مهمترین دلیلش این است که به منظور بالا بردن ظرفیت، مؤسسات آموزش عالی غیرانتفاعی و غیردولتی را مجوز دادهایم که با هر شکل و کیفیتی فعالیت کنند و از محل دریافت شهریه خودگردان شوند. آنگاه کنکور برگزار میکنیم و همه شرکتکنندگان و حتی غایبان جلسه امتحان را هدایت میکنیم که بروند و صندلیها را پر کنند! با نمره صفر و منفی. اگر هدف، تحصیل ولو با حداقل کیفیت بود، حدنصابی قائل میشدیم که مثلاً هر کس از 100 نمره 50 نمره میآورد، میتوانست تحصیل کند اما وقتی هدف پرکردن صندلی و دریافت شهریه باشد، هر کس نمره صفر و زیرصفر هم گرفت را مینشانیم روی صندلی آموزش به شدت عالی! اگر میگویید هدف علمآموزی و کسب تخصص است، اعلام کنید این موسسات به کلی مدرک نمیدهند و هر کس میخواهد علمش زیاد شود میتواند برود ثبتنام و علمآموزی کند، آن وقت ببینیم حتی یک نفر هم در این بخش از آموزش ثبتنام میکند؟ به یک جدول دیگر توجه کنید: کارنامه برخی پذیرفتهشدگان آزمون سراسری در دورههای کاردانی مدتهاست که میخواهیم روستاها را آباد کنیم. خانههای روستایی را مقاوم کنیم و الگوهای کشت و زرع در روستاها را مدرن کنیم و خلاصه روستاها را توسعه و آبادانی دهیم. بد نیست کارنامه برخی پذیرفتهشدگان در رشته «مهندسی مدیریت و آبادانی روستاها» را هم ببینیم: کارنامه برخی پذیرفتهشدگان در رشته «مهندسی مدیریت و آبادانی روستاها» در آزمون سراسری امسال به کارنامه نفر آخر نگاه کنید. او اگر در آزمون شرکت نمیکرد میتوانست با مجموع نمرات صفر قبول شود، اما اکنون جمع نمراتش «منفی یک» است. البته فرقی هم نمیکند، چون قبول شده است. کاش یک نفر در این سرزمین پیدا میشد که توضیح دهد معنای این بازیها چیست؟ آنها که چنین بیپروا برای بالابردن عملکردشان مجوز مؤسسه آموزشعالی خصوصی! صادر کردهاند، آیا حاضرند ساختن خانهشان را بدهند به مهندس عمرانی که با نمره صفر وارد دانشگاه شده است؟ حاضرند همسرشان را در اتاق عمل به کارشناس هوشبری بسپارند که اینگونه دانشجو شده است؟ حاضرند فرزندشان را مثلاً به معلم ریاضی بسپارند که با نمره ریاضی صفر وارد رشته «ریاضیات و کاربردها» شده است؟ چرا کسی در این دیار به عاقبت این نوع کاسبکاری «عالی» نمیاندیشد و نمیترسد که فردا چه به روزمان خواهد آمد؟ آمار را با چه بهایی بالا میبریم؟ به هر کس میخواهید محبت کنید مجوز آموزش عالی میدهید؟! اینکه ماهیت مؤسسات آموزش عالی غیرانتفاعی که با مجوز رسمی هم فعالیت میکنند و مدرکشان هم معتبر است، چیست و درون آنها چه میگذرد و از چه سطح علمی برخوردارند را بهتر است از زبان مشتریانش (یا دانشجویانش) بشنوید. اما اینکه با این روش و پذیرش دانشجو با نمره زیرصفر چه بر سرمان خواهد آمد را نمیدانیم باید از چه کسی بشنویم.فقط همین مانده است که چند دانشگاه معتبر و صاحب نام دولتی هم با مصوبه اخیر مجلس، دانشجو با نمره صفر بگیرند و با شیب نزولی وحشتناک، باقیمانده حیثیت آموزشعالی را هم بر باد دهند. پرسش این است که پس پرده این نظام آموزشی چیست؟ چرا مجلس محترم از دولت توضیح نمیخواهد که با کدام معیار عقلی، قانونی، منطقی یا حتی اخلاقی کسی که در درس فیزیک نمره صفر گرفته است را به عنوان دانشجوی فیزیک اتمی قبول کرده است؟ چرا کسی از آموزش و پرورش توضیح نمیخواهد که چه طور محصلانی تربیت کرده است که در یک آزمون درسی از 100 نمره حتی یک نمره هم نگرفتهاند و این محصلان چگونه مراحل مختلف آموزش و پرورش را طی کردهاند و قبول شدهاند؟! چرا هیچکس از هیچکس توضیح نمیخواهد؟ آقایان! تا دیرتر نشده، جلوی این فاجعه را بگیرید. * * * روزنامه اطلاعات آمادگی دارد نظرات و دیدگاههای کارشناسان و مسئولان ذیربط را درباره این موضوع، منتشر کند. |